کلمه "مادرزاد" در زبان فارسی به معنای "زاده شده از مادر" یا "به دنیا آمده به‌گونه‌ای که ویژگی‌ها یا خصوصیات خاصی را به ارث برده باشد" استفاده می‌شود. این واژه معمولاً در توصیف وضعیت یا ویژگی‌هایی که فرد به‌طور طبیعی و از بدو تولد دارد به کار می‌رود.

قواعد استفاده و نگارش این واژه به شرح زیر است:

1. هجونویسی: کلمه "مادرزاد" باید به یک شکل نوشته شود. این واژه ترکیبی از "مادر" و "زاد" است و نیازی به فاصله یا تغییر در شکل نوشتاری آن نیست.

2. استفاده در جملات:

   • به عنوان صفت: "او یک هنرمند مادرزاد است."
   • به عنوان اسم: "این ویژگی‌ها در او مادرزاد است."

3. نکات نگارشی:

   • در متن‌های غیررسمی یا ادبی، می‌توان نوعی تاکید بر روی این واژه داشت، به ویژه زمانی که به توانایی‌ها یا خصوصیات طبیعی اشاره می‌شود.
   • در نوشتارهای رسمی، بهتر است از آن در متون علمی یا توصیفی با دقت بیشتر استفاده شود.
4. توجه به مفهوم: این واژه به طور خاص به ویژگی‌هایی اشاره می‌کند که به طبیعی بودن و عدم ایجاد آن‌ها به واسطه آموزش یا تجربه اشاره دارد.

با رعایت این قواعد می‌توان به درستی از کلمه "مادرزاد" در متن‌های فارسی استفاده کرد.

1. او از کودکی به دلیل استعدادهای مادرزادش در موسیقی شناخته شده بود.
2. برخی افراد با ویژگی‌های خاصی به دنیا می‌آیند که به عنوان توانایی‌های مادرزاد شناخته می‌شود.
3. این نقاشی‌ها به وضوح نشان‌دهنده مهارت‌های مادرزاد هنرمند هستند که از سنین پایین مشهود بود.