کلمه "اقتضا" در زبان فارسی به معنای "ضرورت" یا "لزوم" است و در متون حقوقی، فلسفی یا علمی کاربرد دارد. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش صحیح آن، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. مفهوم: قبل از استفاده از کلمه "اقتضا"، مطمئن شوید که معنی و مفهوم آن را به درستی درک کرده‌اید. مثلاً این کلمه معمولاً به معنای نیاز یا الزامی است که از یک وضعیت خاص ناشی می‌شود.

2. جایگاه در جمله: "اقتضا" معمولاً به عنوان اسم استفاده می‌شود و می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود. به عنوان مثال:

   • "اقتضای شرایط فعلی ایجاب می‌کند..."
   • "اقتضای برخی از اصول..."

3. نحوه صرف و تصریف: توجه داشته باشید که "اقتضا" در زبان فارسی به صورت مفرد به کار می‌رود، اما می‌تواند در جملات خاص به صورت جمع (اقتیاضات) هم دیده شود، هرچند که این حالت کمتر رایج است.

4. هم‌نشینی با دیگر کلمات: هنگام استفاده از "اقتضا"، حتماً کلمات مناسب دیگری را در کنار آن قرار دهید که به معنی‌اش قوت ببخشند. به عنوان مثال:

   • "اقتضای عقل و منطق..."
   • "اقتضای زمان..."

5. پرهیز از تکرار: در نگارش خود سعی کنید از تکرار بی‌مورد "اقتضا" خودداری کنید. به جای آن می‌توانید از مترادف‌ها یا عبارات دیگری استفاده کنید.

6. مورد استفاده در متون رسمی: "اقتضا" بیشتر در متون رسمی، علمی و فلسفی به کار می‌رود و در محاورات عادی کمتر استفاده می‌شود.

به یاد داشته باشید که رعایت نکات نگارشی و قواعد زبان فارسی در استفاده از واژه‌ها اهمیت زیادی دارد و به وضوح و دقت متن شما کمک می‌کند.

1. اقتضای شرایط کنونی ایجاب می‌کند که ما به سرعت تصمیمات ضروری را اتخاذ کنیم.
2. در این پروژه، اقتضای زمان و منابع موجود موجب شد تا ما اولویت‌بندی‌های دقیقی داشته باشیم.
3. اقتضای توسعه پایدار، همکاری بین‌المللی در زمینه‌های اقتصادی و زیست‌محیطی را ضروری می‌کند.