محکوک

کلمه "محکوک" به معنای "ممنوع" یا "محکوم‌شده" است و در متون قانونی و حقوقی کاربرد دارد. در ادامه به برخی از نکات نگارشی و قواعد فارسی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. مفهوم و استفاده: قبل از استفاده از کلمه "محکوک" باید از لحاظ مفهومی روشن باشید. این کلمه معمولاً به وضعیتی اشاره دارد که در آن یک فرد یا شیء به دلیل نقض قوانین یا اصول اخلاقی، در وضعیت نامناسبی قرار دارد.

2. ترکیب و ساختار: "محکوک" از ریشه "حک" به معنای حک کردن، تعیین کردن یا داوری است. بنابراین، در متون حقوقی و ادبی باید دقت کرد که به درستی در جمله و با توجه به ساختار متن استفاده شود.

3. نحو: معمولاً "محکوک" می‌تواند به عنوان صفت در کنار اسم‌ها استفاده شود. به عنوان مثال: "محکوک بودن یک پرونده" یا "شخص محکوک".

4. نکات نگارشی: در نوشتار، به غلط‌های املایی توجه کنید و حتماً کلمه "محکوک" را به درستی و بدون اضافه کردن حروف اضافی بنویسید.

5. استفاده در متون: به هنگام نگارش، سعی کنید جمله‌سازی‌هایی به‌کار ببرید که مفهوم دقیق کلمه را منتقل کند. به عنوان مثال:

   • "تأثیرات منفی رفتار محکوک بر جامعه"
   • "روند قانونی رسیدگی به پرونده‌های محکوک"
6. شکل‌های دیگر: برای تنوع در نوشتار، می‌توانید به شکل‌های دیگر این کلمه نیز توجه کنید، مانند "محکوم" که به صورت مشابه و در برخی موارد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و با دقت از کلمه "محکوک" در نگارش خود بهره‌برداری کنید.

1. در جلسه دادگاه به دلیل شواهد محکوک، قاضی تصمیم به تجدیدنظر در حکم گرفت.
2. اظهارات شاهد عینی محکوک به نظر می‌رسید و نتوانستند حقیقت را به وضوح بیان کنند.
3. او به خاطر محکوک بودن مدارک ارائه شده، نتوانست نظر مثبت شورای بررسی را جلب کند.