مرار

کلمه "مرار" در زبان فارسی به معنای «آزار» یا «رنج» می‌باشد و ممکن است در زمینه‌های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. در ادامه به چند نکته درباره قواعد نوشتاری و نگارشی این کلمه اشاره می‌کنم:

1. درستی املاء: املای کلمه "مرار" به همین شکل صحیح است و باید با "م" آغاز و با "ر" و "ا" به پایان برسد.

2. نحو: این کلمه معمولاً به عنوان اسم استفاده می‌شود و می‌توان آن را با دیگر کلمات ترکیب کرد. مثلاً: "مرار زمانی" یا "مرار روزگار".

3. استفاده در جملات: برای استفاده درست از این کلمه در جملات، باید به معنای آن توجه کنید. مثلاً:

   • «زندگی بدون شادی، مرار است.»

4. آیا «مرار» به عنوان صفت نیز استفاده می‌شود؟ این کلمه ممکن است در برخی جملات به گونه‌ای استفاده شود که به صفت تبدیل شود، هرچند بیشتر به عنوان اسم در متن‌ها استفاده می‌شود.

5. نکات نگارشی: از نظر نگارشی، در صورتی که این کلمه در وسط جمله قرار گیرد، باید توجه داشته باشید که علائم نگارشی مانند ویرگول و نقطه گذاری به درستی انجام شود.

به طور کلی، "مرار" یک کلمه قابل استفاده در متن‌های ادبی، شعر و نثر است و بسته به سیاق جمله، معنای خاص خود را پیدا می‌کند.

1. مرار زهرآگین در باغچه رشد کرده و بوی ناخوشایند آن تمام فضا را پر کرده است.
2. پس از یک روز طولانی و پرمشغله، احساس مرار در دلش نشسته بود و نیاز به آرامش داشت.
3. او در یک تصادف مرار را تجربه کرد و این موضوع باعث نگرانی خانواده‌اش شد.