مزبور

کلمه «مزبور» در زبان فارسی به معنای «مورد اشاره»، «مورد بحث»، یا «موضوعی که درباره‌اش صحبت می‌شود» است. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. تطابق با شرایط متن: «مزبور» معمولاً در متون رسمی، دانشگاهی یا علمی استفاده می‌شود. در متون غیررسمی یا محاوره‌ای کمتر کاربرد دارد.

2. بهسازی جملات: استفاده از «مزبور» می‌تواند به جملات رسمی‌تر و حقوقی‌تر ظاهری بیفزاید. مثلاً:

   • «در جلسه‌ی امروز، مسایل مزبور مورد بررسی قرار گرفتند.»

3. فاصله و نقطه‌گذاری: از «مزبور» همانند سایر کلمات استفاده کنید و به قواعد نقطه‌گذاری و فاصله‌گذاری توجه داشته باشید. قبل و بعد از آن باید فضای مناسبی وجود داشته باشد.

4. اجتناب از تکرار: تکرار کلمه «مزبور» در یک متن می‌تواند موجب کاهش کیفیت نگارش شود. سعی کنید به جای آن از مترادف‌ها یا عبارات دیگر استفاده کنید.

5. معنی دقیق: اطمینان حاصل کنید که در جایگاه مناسب از کلمه «مزبور» استفاده می‌شود و با مفهومی که در نظر دارید هم‌خوانی دارد.

احترام به این نکات می‌تواند به بهبود کیفیت نوشتار و انتقال مفهوم صحیح کمک کند.

1. در جلسه مزبور، بررسی دقیق مشکلات اقتصادی کشور صورت گرفت.
2. طبق گزارش مزبور، افزایش قیمت‌ها در ماه‌های آینده پیش‌بینی شده است.
3. به استناد مدارک مزبور، تصمیم‌گیری درباره پروژه جدید الزامی می‌باشد.