مغرورانه

کلمه "مغرورانه" صفت اشاره به حالتی دارد که فردی احساس برتری و عدم تواضع نسبت به دیگران دارد. این کلمه به صورت قاعده‌ای در زبان فارسی به کار می‌رود و می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. ساختار کلمه: "مغرور" از ریشه "غرور" به معنای بلندپروازی یا خودپسندی است و پسوند "-انه" به آن اضافه شده است تا صفتی توصیفی بسازد.

2. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به صورت صفت برای توصیف یک فرد، رفتار، یا حالت به کار برود. مثلاً:

   • او با لحن مغرورانه‌ای صحبت می‌کرد.
   • حرکات او مغرورانه به نظر می‌رسید.

3. نکته نگارشی: در نوشتار فارسی، این کلمه به صورت یکجا نوشته می‌شود و باید از املای صحیح آن استفاده کرد.

4. نکات معنایی: کلمه "مغرورانه" معمولاً بار منفی دارد و به طرز بیان یا رفتارهایی اشاره دارد که از خودبزرگ‌بینی و عدم توجه به احساسات دیگران ناشی می‌شود.

با رعایت این قواعد و نکات می‌توان از کلمه "مغرورانه" به درستی و به شکلی مؤثر در نگارش فارسی استفاده کرد.

1. او به خاطر موفقیت‌هایش، به طرز مغرورانه‌ای درباره خودش صحبت می‌کند.
2. رفتار مغرورانه او باعث شده است که دوستانش از او فاصله بگیرند.
3. در میهمانی، او مغرورانه به سایرین نشان داد که چه دستاوردهایی داشته است.