اماجد

کلمه «اماجد» در زبان فارسی به معنای فردی با ویژگی‌هایی چون نجابت، فضیلت و شخصیت خوب به کار می‌رود. این کلمه بیشتر در متون ادبی و عرفانی مشاهده می‌شود.

نکات نگارشی و قواعدی مربوط به کلمه «اماجد»:

1. جایگاه در جمله: کلمه «اماجد» معمولاً به عنوان اسم و در جایگاه فاعل یا مفعول به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • «اماجد در میان دوستانش شناخته شده است.»
   • «ما به اماجد احترام می‌گذاریم.»

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "امَجد" است که باید در خوانش، به سادگی ادا شود.

3. نحوه نوشتار: این کلمه دارای یک شکل نوشتاری مشخص است و باید با دقت و به طور صحیح نوشته شود تا مفهوم آن درست منتقل شود.

4. تنوع معنایی: به دلیل استفاده در متون مختلف، معانی و مصداق‌های مختلفی از این کلمه وجود دارد که باید با توجه به متن، به آنها توجه شود.

5. همنوایی و وزن: از آنجایی که این کلمه از نظر موزون بودن و آهنگ خاصی برخوردار است، معمولاً در شعرها و نثرهای ادبی به کار می‌رود.

در کل، استفاده از کلمه «اماجد» به ادبیات فارسی رنگ و بوی خاصی می‌دهد و به درک عمیق‌تر مفاهیم انسانی کمک می‌کند. اگر سوال خاصتری در مورد این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم که پاسخ دهم!

1. اماجد همیشه در حل مسائل ریاضی بسیار تیزهوش و با ذکاوت بوده است.
2. من و اماجد تصمیم گرفتیم در آخر هفته به کوه برویم و از طبیعت لذت ببریم.
3. وقتی اماجد در کلاس صحبت می‌کند، همه شاگردان به صحبت‌هایش گوش می‌دهند زیرا نظرهای جالبی دارد.