کلمه "مهابَت" به معنای عظمت، بزرگی و هیبت است و می‌توان از آن در جملات مختلف استفاده کرد. قواعد نگارشی و دستور زبان فارسی برای این کلمه به شرح زیر است:

1. املا و تلفظ: این کلمه به صورت "مهابَت" نوشته و تلفظ می‌شود. توجه به حروف و ندا است که در نگارش آن اهمیت دارد.

2. جنس کلمه: "مهابت" یک اسم است و به مفهوم عظمت و جلال اشاره می‌کند.

3. نحو: این کلمه می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا در جمله‌های وصفی به کار برود. به عنوان مثال:

   • "مهابت او همه را تحت تاثیر قرار داد." (فاعل)
   • "دریای بزرگ با مهابَت خود تماشاگران را خیره کرده است." (مفعول)

4. مفاهیم هم‌خانواده: می‌توان آن را با کلمات مشابهی مانند "عظمت"، "جلال" و "هیبت" مقایسه کرد.

5. استفاده در جملات:
   • "مهابت طبیعت در کوهستان‌ها بی‌نظیر است."
   • "مهابت این ساختمان نشان‌دهنده هنر معماران قدیم است."

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "مهابت" به درستی در نوشتار و گفتمان خود استفاده کنید.

1. صدای رعد و برق در آسمان شب، هجده ساله‌ای را در مقابل عظمت و مهابت طبیعت به حیرت انداخت.
2. کوه‌های سربه‌فلک کشیده با مهابت خاصی، رازهای فراوانی را در دل خود نهفته‌اند.
3. تماشای دریا در طوفان، احساس مهابت و قدرتی غیرقابل تصور را در دل بیننده به وجود می‌آورد.