مویه‌گر

کلمه "مویه‌گر" از ترکیب "مویه" و پسوند "گر" به معنای "کسی که مویه می‌کند" یا "عزادر" ساخته شده است. برای نگارش صحیح این کلمه و استفاده مناسب از آن، به موارد زیر توجه کنید:

1. نقطه‌گذاری: در مورد اینکه آیا "مویه‌گر" باید به صورت یک کلمه یا دو واژه نوشته شود، باید توجه داشت که در زبان فارسی این کلمه صحیح نوشته می‌شود.

2. استفاده از همزه: زمانیکه بخواهید این کلمه را در متن استفاده کنید، به دود معنی و مفهوم آن نیز توجه داشته باشید. "مویه‌گر" به معنای شخصی است که در مراسم عزاداری و سوگواری، اشعار حزن‌آلود و سوزناک می‌خواند.

3. جنس و شمار: این واژه در زبان فارسی معمولاً به صورت مفرد و برای اشاره به یک فرد به کار می‌رود. در صورت نیاز به جمع کردن، می‌توان از "مویه‌گرها" استفاده کرد.

4. قید و صفت: بسته به بافت جملات، ممکن است نیاز داشته باشید که از صفات و قیدهای مناسب حول این کلمه استفاده کنید تا توصیف دقیق‌تری ارائه دهید، مثلاً: "مویه‌گر معروف" یا "مویه‌گر با احساس".

5. استفاده در جملات: می‌توانید این کلمه را در جملات مختلف به کار ببرید:
   • "مویه‌گر در مراسم عزاداری حضور داشت."
   • "مویه‌گرها در سوگ آن عزیز، اشعار غمگین می‌خواندند."

به این ترتیب، با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "مویه‌گر" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. در دل شب، صدای مویه‌گر بر روی سکوت حاکم شد و حزن عمیقی را در فضا پراکند.
2. مویه‌گر در کنار گورستان نشسته بود و با نواختن سازش، یاد عزیزان از دست رفته را زنده می‌کرد.
3. هر بار که مویه‌گر آهنگ غم‌انگیز خود را آغاز می‌کرد، همه دل‌ها به یاد خاطرات تلخ و شیرین سرشار می‌شدند.