کلمه "میان‌دار" در زبان فارسی یک واژه مرکب است که از دو قسمت "میان" و "دار" تشکیل شده است. در مورد نگارش و قواعد استفاده از این کلمه، موارد زیر قابل توجه است:

1. نویسه میان‌دار: در فارسی، برای نشان دادن اینکه دو بخش یک واژه مرکب به هم پیوسته‌اند، از خط فاصله (میان‌دار) استفاده می‌شود. بنابراین، نوشتن "میان‌دار" صحیح است.

2. معنی واژه: "میان‌دار" معمولاً به معنای کسی است که بین دو طرف یا دو گروه قرار دارد و نقش رابط را ایفا می‌کند.

3. قواعد املایی: واژه‌های مرکب مانند "میان‌دار" معمولاً به صورت جداگانه نمی‌توانند نوشته شوند. در نتیجه همیشه باید به صورت پیوسته و به همراه خط فاصله نگاشته شوند.

4. استفاده در متن: در متن‌های رسمی و ادبی، هنگام استفاده از این نوع واژه‌ها، دقت در قواعد نگارشی و املایی اهمیت دارد.

با رعایت نکات بالا، می‌توان از کلمه "میان‌دار" به‌طور صحیح و مؤثر استفاده کرد.

1. او به‌عنوان میان‌دار در جلسه‌ی مذاکره، تلاش کرد تا دو طرف را به توافق نزدیک کند.
2. میان‌دار مذاکرات تجاری موفق شد تا اختلاف‌های موجود را به خوبی مدیریت کند و به یک توافق پایدار برسد.
3. در برخی فرهنگ‌ها، میان‌دار به عنوان فردی مورد اعتماد شناخته می‌شود که می‌تواند در حل منازعات کمک کند.