کلمه «میکروب‌شناس» از دو بخش تشکیل شده است: «میکروب» و «شناس». در این کلمه، «میکروب» به معنای «میکروبی» (یعنی موجوداتی که با چشم غیرمسلح قابل رویت نیستند) و «شناس» به معنای «شناختن» یا «شناسایی» است. در مجموع، میکروب‌شناس به کسی اطلاق می‌شود که در زمینه میکروب‌ها و مطالعه آن‌ها تخصص دارد.

قواعد فارسی و نگارشی:

1. نحوه نوشتار: کلمه میکروب‌شناس باید به صورت یکپارچه نوشته شود، با یک خط تیره بین دو بخش (میکروب و شناس) اشاره به وابستگی معنایی آن‌ها.

2. تلفظ: در تلفظ این کلمه، باید به هر دو بخش توجه شود و به درستی تلفظ گردد: میکروب-شناس.

3. توجه به استفاده: کلمه میکروب‌شناس باید در متنی به کار رود که مرتبط با علوم میکروبیولوژی، پزشکی و زیست‌شناسی باشد.

4. جمع‌سازی: اگر بخواهید این کلمه را جمع ببندید، می‌توانید از «میکروب‌شناسان» استفاده کنید.

5. نویسه‌گذاری: در نگارش متن‌های علمی و تخصصی، برای حفظ دقت و کاهش ابهام، بهتر است از این کلمه در قالب صحیح و همراه با توضیحات مزید استفاده شود.

با رعایت این نکات می‌توان به طور صحیح و مؤثر از کلمه «میکروب‌شناس» استفاده کرد.

۱. میکروب‌شناس‌ها نقش مهمی در شناسایی و کنترل بیماری‌های واگیردار دارند.
۲. او به عنوان یک میکروب‌شناس، در آزمایشگاه به تحقیق درباره انواع میکروب‌ها مشغول است.
۳. میکروب‌شناس‌ها با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، به بررسی باکتری‌ها و ویروس‌های خطرناک می‌پردازند.