کلمه "نازاد" در زبان فارسی به معنای کسی است که هیچ تجربه‌ای از زندگی یا دنیای خارج ندارد و معمولاً به افرادی اطلاق می‌شود که در محیطی بسیار محدود و تحت کنترل زندگی کرده‌اند. در زبان فارسی، این کلمه ممکن است به صورت "نازاد" یا "نازادگی" هم نوشته شود.

قواعد نگارشی

1. نقطه‌گذاری: مانند تمام کلمات فارسی، پس از "نازاد" در جملات می‌توان از علامت‌های نگارشی مانند کاما، نقطه و غیره بسته به ساختار جمله استفاده کرد.
2. تلفظ: تلفظ صحیح "نازاد" به صورت [nâ-zâd] است.
3. تطبیق با صرف: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت یا اسم در جملات مختلف به کار برود. مثلاً: "او شخص نازادی است."
4. کتابت صحیح: نوشتن "نازاد" به صورت اشتباه، مثلاً به صورت "نا زاد" یا "نازاد" نادرست است و باید به صورت یکپارچه نوشته شود.

مثال‌های استفاده

• "آدم‌های نازاد معمولاً در تصمیم‌گیری‌های خود به مشکل برمی‌خورند."
• "او به خاطر نازادی که داشت، نتوانست با دنیای بیرون ارتباط خوبی برقرار کند."

به طور کلی، برای نوشتن این کلمه باید به قواعد عمومی نگارش و ترکیب جملات توجه کرد.

1. نوزاد تازه‌متولد شده در آغوش مادرش، آرام و خوابیده بود.
2. والدین برای نوزاد خود یک اتاق مخصوص و دل‌انگیز تهیه کردند.
3. صدای گریه نوزاد در شب‌های خاموش، خانه را پر از زندگی می‌کند.