کلمه "نافذ" در زبان فارسی به معنای "قابل نفوذ" یا "توانایی ورود به داخل" است و در متن‌ها و جملات مختلف کاربرد دارد. برای استفاده صحیح از این کلمه و به‌کارگیری صحیح قواعد نگارشی و نوشتاری، نکات زیر را مدنظر قرار دهید:

1. املا: کلمه "نافذ" با "و" در انتهای کلمه نوشته می‌شود و نباید به اشتباه به صورت "نافع" نوشته شود.

2. جنس کلمه: "نافذ" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و می‌تواند به توصیف اسم‌های مختلفی از جمله اجسام و مفاهیم انتزاعی اشاره کند.

3. ترکیب‌های کلامی: "نافذ" می‌تواند با اسم‌های دیگر به کار رود. مثلاً:

   • "نافذ در" (به معنای قابل نفوذ در)
   • "نافذ به" (به معنای قابل نفوذ به)

4. تطبیق با زبان و ادبیات: در متون ادبی، کلمه "نافذ" ممکن است به جنبه‌های معنوی یا عاطفی نیز اشاره داشته باشد. به عنوان مثال، "چشم‌های نافذ" که به عمق نگاه یا توانایی درک عواطف اشاره دارد.

5. قواعد نگارشی:
   • استفاده از ویرگول قبل و بعد از "نافذ" در جملات مرکب و توضیحی ضروری است.
   • در صورت حضور "نافذ" در انتهای جمله، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه کنید و از نقطه‌ای در انتها استفاده کنید.

به طور کلی، توجه به موارد بالا به شما کمک می‌کند تا از کلمه "نافذ" به درستی و به شکل مؤثر در نگارش خود استفاده کنید.

1. مقاله‌ی او درباره‌ی تأثیرات اجتماعی این پدیده، یک تحلیل نافذ و عمیق بود.
2. نویسنده با قلم نافذ خود، احساسات و تجربیات شخصیت‌ها را به زیبایی به تصویر کشیده است.
3. نظرات نافذ او در جلسات، همواره مورد توجه و بررسی دیگران قرار می‌گیرد.