نافرزام

کلمه "نافرزام" به معنای عدم فرار بودن، عدم فرار کردن یا نگران‌کننده نیست. در زبان فارسی، برای استفاده صحیح از این کلمه و سایر کلمات، توجه به قواعد نگارشی و نوشتاری ضروری است.

قواعد نگارشی:

1. استفاده از علائم نگارشی: اگر "نافرزام" در جمله‌ای به کار می‌رود، توجه به نقطه‌گذاری و استفاده صحیح از ویرگول، نقطه و سایر علائم ضروری است.

2. ترکیبات و تصریف: در صورتی که کلمه به عنوان فعل یا اسم مورد استفاده قرار بگیرد، باید به تطابق زمان و تعداد توجه کرد.

3. سازگاری با جمله: کلمه باید با سایر کلمات و جملات همخوانی داشته باشد و از نظر معنا و گرفتن فعل یا وصف بافت جمله سازگار باشد.

4. استفاده از قید و صفت: اگر کلمه "نافرزام" به عنوان صفت به کار می‌رود، باید توجه داشت که در متن هزینه چه تأثیراتی دارد و آیا با قیدهای دیگر تناقضی ندارد.

مانند جمله: "این موضوع واقعاً نافرزام است و باید بیشتر به آن توجه کرد."

با رعایت این قواعد می‌توانید از کلمه "نافرزام" در متون و جملات خود به درستی استفاده کنید.

1. او به خاطر نافرزام بودنش، همیشه در تصمیم‌گیری‌ها دچار تردید می‌شود.
2. نافرزام بودن شخصیتش باعث شده که هرگز نتواند در جمع‌های بزرگ راحت باشد.
3. نافرزام او در بیان احساساتش باعث می‌شود که دیگران نتوانند او را به درستی درک کنند.