در زبان فارسی، واژه «نان‌خواه» به معنای کسی است که نان می‌خواهد یا در طلب نان است. از نظر قاعده‌گذاری و نگارشی می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. ترکیب: این واژه از دو جزء «نان» و «خواه» تشکیل شده است. «خواه» به معنای درخواست‌کننده یا طلب‌کننده است. بنابراین، این ترکیب نشان‌دهنده درخواست نان است.

2. جداسازی: در نوشتار فارسی، هنگام نوشتن ترکیبات از دو جزء مختلف، معمولاً از علامت (-) برای ایجاد ارتباط بین آن‌ها استفاده می‌شود. بنابراین، نوشتن «نان‌خواه» صحیح است.

3. نقطه‌گذاری: در استفاده از واژه در جملات، رعایت قواعد نقطه‌گذاری از اهمیت بالایی برخوردار است. به عنوان مثال، وقتی از این واژه در جملات استفاده می‌کنید، باید دقت کنید که پس از آن، اگر جمله ادامه پیدا کند، باید از ویرگول یا فاصله مناسب استفاده نمایید.

4. استفاده در جمله: مثال: «او یک نان‌خواه است که همیشه به دنبال نان می‌گردد.»

5. موارد هم‌نوایی: در نگارش ادبی یا رسمی، با توجه به بافت جمله، ممکن است بخواهید به واژه‌هایی همچون «نان‌خواهی» یا «نان‌خواهانه» نیز اشاره کنید که به طور مشابه از ساختار مشابهی تبعیت می‌کنند.

با رعایت این نکات، می‌توانید با واژه «نان‌خواه» به درستی در متون فارسی کار کنید.

1. در خیابان شلوغ بازار، یک نان‌خواه با صدای بلند مشتریان را به خرید نان تازه دعوت می‌کند.
2. صبح‌ها وقتی که بیدار می‌شوم، همیشه به نان‌خواه محله‌ام سر می‌زنم تا نان داغ و خوشمزه بخرم.
3. نان‌خواه با تجربه و مهارت خود، انواع نان‌های سنتی را می‌پزد که همه اهالی از آن استقبال می‌کنند.