نخجیرگر

کلمه "نخجیرگر" به معنای شکارچی یا کسی که به شکار می‌پردازد، در زبان فارسی دارای قواعد نگارشی خاص خود است که به موارد زیر توجه داشته باشید:

1. نکته‌ی نوشتاری:

   • "نخجیر" به معنای شکار است و "گر" پسوند فعلی است که به معنی "ی" یا "کننده" به کار می‌رود.
   • کلمه را باید به صورت "نخجیرگر" و بدون فاصله بنویسید.

2. فعل و اسم:

   • "نخجیرگر" به عنوان یک اسم به کار می‌رود و به افرادی اطلاق می‌شود که به شکار و نخجیر پردازند.

3. جمع و مفرد:

   • جمع این کلمه "نخجیرگران" خواهد بود. با افزودن "ان" به انتهای کلمه، مفرد به جمع تبدیل می‌شود.
4. استفاده در جملات:
   • این کلمه می‌تواند در جملات به راحتی به کار رود، مثلاً: "نخجیرگران در این منطقه فعالیت زیادی دارند."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "نخجیرگر" به درستی استفاده کنید.

1. نخجیرگر در انتظار شکار بود و با دقت به حرکات حیوانات نگاه می‌کرد.
2. وی به عنوان یک نخجیرگر ماهر، توانسته بود بهترین شکارهای خود را در مناطق مختلف به دست آورد.
3. در فصل شکار، نخجیرگرها به دل جنگل‌ها می‌روند تا از تجربه و مهارت خود بهره‌برداری کنند.