ندیمه

کلمه "ندیمه" در زبان فارسی به معنای همراه، همرفیق یا کسی است که در مجالس و محافل به همراه دیگران می‌نشسته است. برای استفاده صحیح و نگارشی از کلمه "ندیمه" می‌توان نکات زیر را در نظر گرفت:

1. نقطه‌گذاری: کلمه "ندیمه" می‌تواند در جملات مختلف جای بگیرد، بنابراین باید به نقطه‌گذاری دقت کنید. مثلاً: "در این مهمانی، ندیمه‌ای ندارم."

2. هجا و تلفظ: این کلمه به صورت "نَدیْمَه" تلفظ می‌شود. لازم است که نگارنده به تلفظ صحیح کلمه توجه کند.

3. مفاهیم مرتبط: برای توضیحات بیشتر و فهم عمیق‌تر، ممکن است بخواهید دیگر کلمات مرتبط مانند "همراه" یا "دوست" را در متن خود بگنجانید.

4. استفاده در جمله: می‌توانید این کلمه را در جملاتی به کار ببرید که مفهوم هم‌نشینی و همراهی را انتقال دهند. مانند: "او همیشه ندیمه‌ای وفادار بود."

5. تکرار و تنوع: در نوشتار، استفاده مکرر از یک کلمه می‌تواند باعث کلافگی شود. سعی کنید با استفاده از مترادف‌ها و عبارات متعدد مفاهیم را بیان کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به شکل درست و زیبایی از کلمه "ندیمه" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. ندیمه‌اش همیشه در کنار او بود و در لحظات سخت، او را حمایت می‌کرد.
2. در جشن عروسی، ندیمه‌ها با لباس‌های زیبای خود، جلوه‌ای خاص به مراسم بخشیدند.
3. او تصمیم گرفت یک کتابی درباره داستان‌های عاشقانه‌ی ندیمه‌ها بنویسد.