نزول‌خور

کلمه "نزول‌خور" در زبان فارسی به معنای کسی است که اهل نزول (فرود آمدن) است یا به تناسبی دیگر با پدیده‌ای از این دست در ارتباط است. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه، رعایت نکات زیر پیشنهاد می‌شود:

1. نقطه‌گذاری: در گویش نوشتاری، معمولاً بین دو بخش کلمه ("نزول" و "خور") فاصله‌ای وجود ندارد و به شکل "نزول‌خور" نوشته می‌شود.

2. تأکید بر سیلاب‌های کلمه: همچون بسیاری از کلمات مرکب فارسی، تأکید بر بخش اول ("نزول") می‌تواند به درک بهتر معنا کمک کند.

3. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت یا اسم در جملات استفاده شود. مثلاً:

   • "او یک نَزول‌خور با تجربه است."
   • "نزول‌خور بودن به معنای درک و پذیرش تغییرات است."

4. تناسب با سایر کلمات: مراقب باشید که کلمه "نزول‌خور" در متون ادبی یا رسمی به درستی فریم‌بندی شود تا با مفاهیم دیگر هم‌خوانی داشته باشد.

5. غنای واژگان: در ادبیات فارسی و نوشتارهای رسمی می‌توان از مترادف‌ها یا اصطلاح‌های مرتبط نیز استفاده کرد، اما "نزول‌خور" یک واژه قوی و خاص به شمار می‌آید.

به یاد داشته باشید که انطباق با قواعد عمومی نگارش فارسی مانند استفاده از حروف بزرگ، ویرگول و نقطه‌گذاری نیز در نگارش‌های رسمی ضروری است.

1. در یک روز بارانی، او در گوشه‌ی پارک نشسته بود و به نزول‌خور بر روی زمین خیره شده بود.
2. وقتی که نزول‌خور از آسمان به زمین می‌رسد، همه از تماشای آن لذت می‌برند.
3. پنجره‌های خانه‌اش را باز کرد تا نسیم خنک نزول‌خور را به داخل بیاورد و هوا را تازه کند.