نکته‌سنج

کلمه «نکته‌سنج» یک کلمه مرکب است که از دو بخش «نکته» و «سنج» تشکیل شده است. در زبان فارسی، این کلمه به معنای کسی است که توانایی تشخیص و تحلیل نکات ظریف و مهم را دارد.

برای نگارش درست و قاعده‌ای این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. جداسازی اجزاء: در این کلمه، دو جزء اصلی وجود دارد. «نکته» و «سنج» باید به‌درستی به هم وصل شده و به شکل «نکته‌سنج» نوشته شوند.

2. تیرگی در نوشتار: فاصله بین دو جزء (نقطه‌گذاری) به شکل «تیره» (خط وسط) استفاده می‌شود. این نشان‌دهنده ترکیب دو واژه است.

3. استفاده از الفاظ: در جملات استفاده شده، باید توجه داشت که در صورت نیاز به توضیحات بیشتر، از جملات درست و با ساختار مناسب استفاده شود.

4. نکات دستوری: هنگامی که از این کلمه در جمله‌ای استفاده می‌کنید، ساختار دستوری جمله باید حفظ شود. برای مثال: «او یک نکته‌سنج ماهر است.»

5. جنس واژه: کلمه «نکته‌سنج» معمولاً به عنوان اسم و غالباً مذکر مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما در متون غیررسمی می‌توان به شکل جمع یا مؤنث نیز استفاده کرد.

با رعایت موارد فوق، می‌توانید از کلمه «نکته‌سنج» به‌درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. او همیشه در تحلیل‌های خود نکته‌سنجی بالایی دارد و به جزئیات مهم توجه می‌کند.
2. در جلسه‌ی بحث، نکته‌سنج بودن او باعث شد تا مسائل حل‌نشده به خوبی شناخته شوند.
3. برای نوشتن یک مقاله‌ی خوب، باید نکته‌سنجی را در انتخاب موضوع و جمع‌آوری منابع مد نظر قرار داد.