نیایشگر

کلمه "نیایشگر" در زبان فارسی به معنای کسی است که نیایش می‌کند و به عبادت و پرستش مشغول است. برای استفاده درست از این کلمه و نیز نوشتار صحیح آن، چند نکته نگارشی و دستوری را می‌توان در نظر گرفت:

1. جداسازی واژه‌ها: "نیایش" و "گر" دو جزء مجزا هستند که به یکدیگر پیوند خورده‌اند. "نیایش" به معنای عبادت و درخواست از خداوند و "گر" پسوندی است که به معنای کسی که عمل خاصی را انجام می‌دهد، آمده است.

2. قید و صفت: اگر بخواهید این کلمه را به عنوان صفت یا قید استفاده کنید، باید به جمله دقت کنید تا به درستی جایگزین شود. به‌عنوان مثال: "او یک نیایشگر متعهد است."

3. نحوه نوشتار: کلمه "نیایشگر" با "ن" و "ی" و "ا" و "ش" و "گر" به‌ترتیب درست نوشته می‌شود و نباید هیچ حرفی جا بیفتد یا اشتباه تایپ شود.

4. جمع و مفرد: شکل جمع این کلمه "نیایشگران" است و می‌توان از آن در جملات مختلف به صورت صحیح استفاده کرد.

5. استفاده در متن: هنگام نوشتن متن، می‌توانید از "نیایشگر" به‌عنوان اسم استفاده کنید و باید سعی کنید تا با توجه به مفهوم آن، جملات متناسبی بسازید.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "نیایشگر" به‌درستی استفاده کنید.

1. نیایشگر در دل شب، با تمام وجود به دعا و نیایش مشغول بود.
2. او به عنوان یک نیایشگر، همیشه در پی یافتن راهی برای نزدیک‌تر شدن به خداوند بود.
3. نیایشگرانی که در دل خشکسالی دعا می‌کنند، امید به بارش رحمت الهی را در دل دارند.