نیرنگ‌باز

کلمه "نیرنگ‌باز" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که به معنای کسی است که با نیرنگ و فریبکاری به اهداف خود می‌رسد. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. نویسه‌نویسی: "نیرنگ‌باز" به صورت جدا از هم نوشته نمی‌شود و باید با خط تیره (ـ) به هم اتصال یابد تا نشان‌دهنده ترکیب این دو واژه باشد.

2. تلفظ: این کلمه معمولاً به صورت "نیرنگ‌باز" تلفظ می‌شود و در محاوره به همین شکل به کار می‌رود.

3. نوشتار رسمی: هنگام نوشتن متون رسمی و ادبی، دقت کنید که این کلمه را تنها در جملاتی استفاده کنید که به موضوع فریب یا نیرنگ مرتبط باشد.

4. مكان‌گزینی: این کلمه به طور معمول در جملات به عنوان صفت یا اسم استفاده می‌شود و باید با دیگر اجزای جمله هماهنگ باشد.

5. پرهیز از تکرار: در نوشتار، تا حد ممکن از تکرار این کلمه پرهیز کنید و از مترادف‌ها یا جایگزین‌های مناسب استفاده کنید.

6. معنی بستر: توجه داشته باشید که این واژه بار معنایی منفی دارد و به فردی اشاره دارد که با فریب و نیرنگ عمل می‌کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "نیرنگ‌باز" به نحو مناسبی در نوشته‌ها و گفت‌وگوهای خود استفاده کنید.

1. او همیشه به عنوان یک نیرنگ‌باز در میان دوستانش شناخته می‌شود و هیچ‌وقت نمی‌توان به حرف‌هایش اعتماد کرد.
2. نیرنگ‌بازان معمولاً در مذاکرات تجاری از کلمات فریبنده استفاده می‌کنند تا طرف مقابل را تحت تأثیر قرار دهند.
3. داستان‌های کهن ایرانی پر از الگوش‌های نیرنگ‌باز است که با ترفندهایشان بر حریفان خود غلبه می‌کنند.