نیک‌بخت

کلمه "نیک‌بخت" یک واژه‌ی مرکب از دو بخش "نیک" و "بخت" است. در زبان فارسی، قواعد نگارشی برای استفاده از چنین واژه‌هایی به این صورت است:

1. نوشتار صحیح: "نیک‌بخت" به شکل وصل نوشته می‌شود و به همین صورت باید در متن‌ها و نوشته‌ها استفاده شود.

2. علامت‌های نگارشی: در متن‌های رسمی و ادبی، استفاده از واژه‌های مرکب مانند "نیک‌بخت" در جملات مختلف بدون نیاز به هیچ علامت اضافی انجام می‌شود.

3. جایگاه و دقت در کاربرد: این کلمه معمولاً به منظور توصیف شخصی با بخت خوب یا خوشبختی به کار می‌رود.

4. تلفظ: کلمه "نیک‌بخت" به صورت "ník-baḵt" تلفظ می‌شود.

5. قواعد صرفی: این کلمه به عنوان صفت مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند با اسم‌ها ترکیب شود؛ به‌عنوان نمونه: "نیک‌بختان"، "نیک‌بختی".

استفاده از "نیک‌بخت" در متون ادبی و رسمی متداول است و بر خوشبختی و سعادت دلالت دارد.

1. نیک‌بختی او در زندگی به دلیل تلاش‌های مستمر و مثبت‌اندیشی‌اش بوده است.
2. همه می‌گویند که او نیک‌بخت است زیرا خانواده‌اش همیشه حمایت‌کننده‌اش بوده‌اند.
3. نیک‌بخت‌ترین افراد کسایی هستند که در کنار دیگران خوشحالی را تقسیم می‌کنند.