هروله

کلمه «هروله» به معنی دویدن سریع یا شتابان است و در نگارش فارسی و قواعد گرامری، نکات زیر را باید مد نظر قرار داد:

1. نحوه نوشتار: کلمه «هروله» به صورت هجی «ه، ا، ر، و، ل، ه» نوشته می‌شود و در هیچ شرایطی نباید آن را به صورت دیگری نوشت.

2. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در جمله‌ای بکار رود، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه شود. مثلاً در پایان جمله اگر «هروله» آخرین کلمه باشد، باید با نقطه یا علامت مناسب پایان یابد.

3. نوع کلمه: «هروله» یک اسم فعل به حساب می‌آید که می‌تواند به عنوان اسم (مغفله) یا فعل در جمله استفاده شود.

4. تطابق با فعل: اگر «هروله» به عنوان فعل در جمله به کار رود، باید با فاعل همخوانی داشته باشد. به عنوان مثال: «او هروله کرد» که در اینجا فاعل (او) و فعل (هروله کرد) با هم مطابقت دارند.

5. معنای کلمه: همان‌طور که اشاره شد، «هروله» به معنای دویدن با شتاب و ناچاری است و معمولاً در متون ادبی و معنوی برای توصیف حالتی از شتاب به کار می‌رود.

6. استفاده مجازی و اصطلاحی: در برخی از متون، از این کلمه به طور مجازی برای اشاره به فعالیت‌های سریع یا تلاش برای رسیدن به هدف‌ها نیز استفاده می‌شود.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه «هروله» به درستی و به طور مؤثر در متون فارسی استفاده کنید.

1. در صبح زود، گروهی از مردم در پارک هروله می‌کردند تا سلامتی خود را حفظ کنند.
2. هروله کردن یکی از بهترین راه‌ها برای بهبود وضعیت قلبی و عروقی است.
3. در حین هروله، به موسیقی مورد علاقه‌اش گوش می‌داد و احساس خوبی داشت.