کلمه "هزل‌آمیز" در زبان فارسی به معنای چیزی است که حاکی از شوخی، تمسخر یا طنز است. این کلمه از دو بخش "هزل" و "آمیز" تشکیل شده است. در زیر به برخی از نکات قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: "هزل‌آمیز" باید به صورت متصل نوشته شود و بین دو بخش آن "-" وجود دارد. این علامت نشان‌دهنده‌ی ترکیب این دو بخش است.

2. نحوه‌ی تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "hazl-āmiz" است که هجای اول بر روی الف کشیده می‌شود.

3. کاربرد: این کلمه معمولاً به عنوان صفت برای توصیف جملات، نوشته‌ها یا رفتارهایی به کار می‌رود که حاوی نیش و کنایه یا طنز هستند.

4. فرهنگ و ادبیات: در ادبیات فارسی، به ویژه در شعر و نثر کهن، از هزل به عنوان ابزاری برای نقد اجتماعی یا سیاسی استفاده شده است.

5. انطباق با سایر قواعد: این کلمه می‌تواند مانند سایر صفت‌ها در جملات به کار برود و با اسم‌ها تطابق داشته باشد (مثلاً "نوشته‌ای هزل‌آمیز").

در کل، "هزل‌آمیز" یک واژه‌ی جالب و مفید در زبان فارسی است که می‌تواند به غنای بیان کمک کند.

1. داستان‌های او همیشه هزل‌آمیز و پر از طنز بودند که موجب خنده‌ی همه می‌شدند.
2. در مراسم عروسی، یکی از مهمان‌ها با یک سخنرانی هزل‌آمیز فضای جشن را شاداب کرد.
3. فیلم جدیدی که دیدم، با سبک هزل‌آمیز خود انتقادی تند به مشکلات اجتماعی را به تصویر کشید.