کلمه "هستک" در زبان فارسی به معنای موجودیت یا وجود کوچک و معمولاً برای اشاره به موجودات یا اشیاء کوچک و کم‌اهمیت استفاده می‌شود. با این حال، در قواعد نگارشی زبان فارسی، باید به چند نکته توجه کرد:

1. نوشتار صحیح: کلمه "هستک" به همان صورت که نوشته می‌شود، معتبر است. اگر بخواهید از واژه‌های مشابه استفاده کنید، مانند "هَستک" (با فتحه) یا "هرستک" (با هاء)، باید به معنای دقیق و کاربرد آن‌ها توجه کنید.

2. جنس کلمه: "هستک" معمولاً به صورت اسم استفاده می‌شود و به موجودات زنده یا غیر زنده کوچک اشاره دارد. باید این را در جملات به خاطر داشته باشید.

3. مفرد و جمع: "هستک" یک اسم است که می‌تواند هم به صورت مفرد و هم جمع استفاده شود. برای جمع‌سازی ممکن است به صورت "هستک‌ها" به کار رود.

4. نحوه به کارگیری در جملات: در جملات باید دقت کنید که "هستک" به درستی در بافت معنایی جمله قرار گیرد. به عنوان مثال: "در باغ کوچک، هستک‌های بسیار زیبایی وجود دارد."

5. نکات نگارشی: مانند سایر کلمات، باید به استفاده از علائم نگارشی نظیر ویرگول، نقطه و غیره در جملات توجه کرد که تاثیر زیادی بر وضوح جمله دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "هستک" به درستی در نوشتار خود استفاده کنید.

1. هستک سلول، قسمت مرکزی آن است که حاوی ماده ژنتیکی و اطلاعات لازم برای عملکرد سلول می‌باشد.
2. در هنگام تقسیم سلولی، هستک به دو بخش تقسیم می‌شود تا هر دو سلول دختر بتوانند اطلاعات ژنتیکی یکسانی دریافت کنند.
3. تغییرات در هستک می‌تواند منجر به بروز بیماری‌های ژنتیکی و اختلالات مختلف در بدن شود.