وانگاه

کلمه "وانگاه" در زبان فارسی به معنای "آنگاه" یا "سپس" استفاده می‌شود و معمولاً برای بیان تسلسل زمانی در جملات به کار می‌رود. در ارتباط با قواعد نگارشی این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. نحوه نوشتن: کلمه "وانگاه" به صورت یک کلمه نوشته می‌شود و بین واژه‌ها فاصله وجود ندارد.

2. فاصله بعد از ویرگول: اگر "وانگاه" بعد از علامت نگارشی (مانند ویرگول) بیاید، باید بعد از ویرگول یک فاصله گذاشته شود. مثلاً: "او به خانه برگشت، وانگاه به مطالعه پرداخت."

3. استفاده در جمله: این کلمه معمولاً در جملات توصیفی یا روایت‌ها به کار می‌رود و کمک می‌کند تا توالی و زمان‌بندی واضح‌تری در متن ایجاد شود.

4. سازگاری با قواعد دستوری: "وانگاه" به عنوان قید زمان می‌تواند در جملات مختلف به کار برود و با فعل‌های مختلف سازگار است. به عنوان مثال: "او غذا را تهیه کرد، وانگاه مهمان‌ها را دعوت کرد."

استفاده صحیح از "وانگاه" می‌تواند به بهبود وضوح و روانی نوشته‌های فارسی کمک کند.

1. او درسش را تمام کرد و وانگاه تصمیم گرفت که به مسافرت برود.
2. باران started به باریدن و وانگاه clouds تیره در آسمان نمایان شد.
3. معلم توضیحاتش را داد و وانگاه از دانش‌آموزان خواست که سوالاتشان را بپرسند.