ولی‌نعمت

کلمه "ولی‌نعمت" به معنای کسی است که سرپرستی یا حامی کسی دیگر را بر عهده دارد. این کلمه به شکل صحیح و متداول به صورت زیر نوشته می‌شود:

قواعد نوشتاری و نگارشی

1. نوشتن با حرف «ـ» (هجای چسبیده):

   • "ولی‌نعمت" دارای یک حرف چسبیده «ـ» است که به معنای ارتباط بین دو بخش آن است.

2. فاصله‌گذاری:

   • هرگز بین «ولی» و «نعمت» فاصله نگذارید. همواره این کلمه به صورت چسبیده نوشته می‌شود.

3. نحوه استفاده:

   • این کلمه معمولاً به عنوان اسم و برای اشاره به کسی که بانی، حامی یا سرپرست است، به کار می‌رود. به عنوان مثال: "او ولی‌نعمت من است."

4. نقطه‌گذاری:

   • اگر در جمله استفاده می‌شود، نیاز به علائم نگارشی متناسب با ساختار جمله دارید، ولی در خود کلمه نیازی به نقطه یا ویرگول نیست.
5. قید در متن:
   • در متن‌های رسمی و ادبی بهتر است از این کلمه به شیوه‌های متعارف و رسمی استفاده شود، و از اختصارات/کلمات محاوره‌ای پرهیز کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "ولی‌نعمت" به نحو صحیح و مؤثر استفاده کنید.

1. او همیشه به یاد ولی‌نعمت خود بود و در تمام موفقیت‌هایش از او تشکر می‌کرد.
2. در فرهنگ ما، احترام به ولی‌نعمت از اصول مهم ادب و اخلاق محسوب می‌شود.
3. داستان‌های قدیمی همیشه به اهمیت خدمت به ولی‌نعمت اشاره دارند و بر لزوم قدردانی از زحمات آن‌ها تأکید می‌کنند.