ویرانگر

کلمه «ویرانگر» به عنوان یک اسم و یا صفت در زبان فارسی استفاده می‌شود. در اینجا قواعد مربوط به استفاده و نگارش آن را بررسی می‌کنیم:

1. ساختار کلمه:

   • «ویران» ریشه کلمه است که به معنای خراب کردن یا از بین بردن است.
   • پسوند «-گر» به معنای فاعل، به آن اضافه شده است و نشان‌دهنده کسی یا چیزی است که ویران می‌کند.

2. نقش‌نما:

   • «ویرانگر» به عنوان اسم می‌تواند به فردی اشاره کند که باعث خرابی می‌شود (مثل ویرانگران طبیعی یا انسانی) و به عنوان صفت می‌تواند به ویژگی یا خاصیت چیزی اشاره کند که ویران‌کننده است.

3. نحو:

   • این کلمه معمولاً به عنوان فاعل در جملات به کار می‌رود، مثلاً: «طوفان ویرانگر همه‌چیز را نابود کرد.»

4. نگارش صحیح:

   • واژه «ویرانگر» باید به صورت صحیح و بدون فاصله یا علامت اضافی نوشته شود.
   • در نوشتار رسمی، لازم است که کلمه با حروف درست و بدون اشتباه تایپی درج شود.

5. مترادف‌ها:

   • کلمات مشابه دیگری که به مفهوم ویرانگری نزدیک هستند شامل «خراب‌کننده» و «نابودگر» می‌شوند.
6. تجزیه و تحلیل:
   • این کلمه می‌تواند به طور مجازی نیز به کار رود، به عنوان مثال: «این عقاید ویرانگر بر اساس نادرست است.»

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه «ویرانگر» به صورت صحیح در جملات و متون فارسی استفاده کرد.

1. طوفان‌های اخیر در منطقه، تبعاتی ویرانگر بر روی زیرساخت‌های شهری گذاشت.
2. جنگ‌های طولانی‌مدت در مناطق مختلف جهان، اثرات ویرانگری بر زندگی مردم و اقتصاد کشورها داشته است.
3. ویروس‌های جدید همیشه تهدیدی ویرانگر برای سلامت عمومی به شمار می‌روند.