یابش

کلمه "یابش" در زبان فارسی به معنای "پیدا کردن" یا "یافتن" است و به طور خاصی در بعضی از متون ادبی یا شعر به کار می‌رود. در اینجا به چند نکته درباره قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه و استفاده از آن اشاره می‌شود:

1. قواعد صرفی و نحوی:

   • "یابش" فعل امر از ریشه "یافتن" است و به نوعی به دستور یا خواهش برای یافتن اشاره دارد.
   • ساختار فعل امر در فارسی معمولاً به شکل "ا+فعل" است، اما در این مورد خاص، "یابش" به شکل خاصی به کار رفته است.

2. استفاده در متن:

   • این کلمه معمولاً در متون ادبی و شعر استفاده می‌شود و در جملات محاوره‌ای کمتر رایج است.
   • برای مثال: "یابش آنچه را که دلت می‌خواهد".

3. وجه مثبت و منفی:

   • این کلمه عموماً بار مثبت دارد و برای بیان طلب و خواسته به کار می‌رود.

4. نکات نگارشی:

   • در اثرگذاری کلمات، روش پیوستگی و ناپیوستگی کلمات در جمله تأثیرگذار است. سعی کنید جمله‌ای با کلمه "یابش" بسازید که مفهوم را به روشنی منتقل کند.
5. مثال:
   • "در جستجوی حقیقت، یابش آنچه را که گم کرده‌ای".

این نکات می‌تواند به شما در درک و استفاده صحیح از کلمه "یابش" در زبان فارسی کمک کند.

1. در پناه یابش زندگی، احساس آرامش می‌کنم.
2. یافتن یابش در دل تاریکی، امید را به من باز می‌گرداند.
3. هر یابش، درسی جدید از زندگی به ما می‌آموزد.