کلمه "انس" در زبان فارسی به معنای نزدیک شدن به دیگران یا ایجاد رابطه عاطفی و محبت‌آمیز با آنها است. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی و زبانی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه استفاده: "انس" معمولاً به عنوان اسم استفاده می‌شود و می‌تواند به معنای دوستی، محبت یا صمیمیت اشاره داشته باشد. مثلاً: "میان این دو نفر انس و الفتی عمیق وجود دارد."

2. قید و صفت: این کلمه می‌تواند با قیدها و صفات مختلف ترکیب شود تا معانی مختلفی را بیان کند. مثلاً: "انس عمیق"، "انس حقیقی".

3. کاربرد در ادبیات: "انس" در شعر و نثر فارسی به وفور مورد استفاده قرار گرفته و عموماً به احساسات مثبت ارتباطی اشاره دارد. مثلاً در اشعار حافظ و سعدی می‌توان نشانه‌هایی از انس را مشاهده کرد.

4. ترکیب‌های رایج: این کلمه در ترکیب با کلمات دیگر نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد، مانند "انس با طبیعت" یا "انس با خدا".

5. قوانین املایی: کلمه "انس" به صورت صحیح به همین شکل نوشته می‌شود و هیچ گونه تغییر یا حذفی در نوشتار آن وجود ندارد.

با توجه به این نکات، می‌توانید از کلمه "انس" به درستی و با توجه به معنی آن در متن‌های مختلف استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "انس" در جمله آورده‌ام:

1. کودکان معمولاً به بازی کردن با هم‌سن و سالان خود علاقه‌مند هستند و از این طریق انس و دوستی ایجاد می‌کنند.
2. در سفر به طبیعت، انسان به آرامش و انس بیشتری با خود و محیط پیرامونش می‌رسد.
3. کتابخوانی میتواند به انسان کمک کند تا با دنیای جدیدی از شخصیت‌ها و داستان‌ها به انس برسد.
4. حضور خانواده در کنار هم باعث ایجاد حس انس و محبت در بین اعضای آن می‌شود.
5. برای یادگیری زبان جدید، نیاز به زمان و انس با فرهنگ و عادات آن زبان داریم.

اگر جملات بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.