آسمان‌سنگ

کلمه «آسمان‌سنگ» یک واژه مرکب در زبان فارسی است که به معنای سنگی که به آسمان پرتاب می‌شود یا سنگی که از آسمان می‌افتد (مانند شهاب‌سنگ) به کار می‌رود. برای استفاده درست از این کلمه، چند نکته‌ی قاعده‌ای و نگارشی می‌توان مورد توجه قرار داد:

1. نوشتار صحیح: کلمه به صورت «آسمان‌سنگ» نوشته می‌شود، با یک خط فاصله (واژه جداکننده) بین دو بخش «آسمان» و «سنگ».

2. استفاده در جملات: این کلمه به عنوان اسم می‌تواند در جملات مختلفی مورد استفاده قرار بگیرد. مثلاً: «آسمان‌سنگ‌ها در آسمان به شکل شهاب مشاهده می‌شوند.»

3. تطابق‌های نگارشی: مانند سایر واژه‌های مرکب، این کلمه نیز باید از نظر تطابق جنس و شمار با سایر عناصر جمله و نهادها به درستی به کار رود. به عنوان مثال: «این آسمان‌سنگ‌ها با هم متفاوت هستند.»

4. نکات مربوط به ویرایش: هنگام ویرایش متون، توجه به استفاده درست از واژه «آسمان‌سنگ» و املای صحیح آن مهم است. باید از به کار بردن شکل‌های غلط (مانند نوشتن آن به صورت «آسمان سنگ») پرهیز کرد.

5. توجه به معنا: آگاهی از معنای واژه و استفاده‌ی درست از آن در متن، به ویژه در متون علمی یا ادبی، اهمیت دارد.

با توجه به این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه «آسمان‌سنگ» در متون خود استفاده کنید.

1. در دل شب، نوری از آسمان‌سنگی درخشان به زمین افتاد و همه را متعجب کرد.
2. دانشمندان با استفاده از تلسکوپ‌های پیشرفته، آسمان‌سنگ‌هایی را که در حال عبور از جو زمین بودند، مورد مطالعه قرار دادند.
3. آسمان‌سنگ‌ها رازهای کهنی از تاریخ کیهان را در خود نهفته دارند که می‌تواند به ما در درک بهتر جهان کمک کند.