بدرقه

کلمه "بدرقه" در زبان فارسی به معنای وداع و همراهی با کسی به هنگام رفتن و یا سفر کردن استفاده می‌شود. در زیر به نکات و قواعد نگارشی این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: این کلمه به صورت "بدرقه" نوشته می‌شود و توجه به حروف و نوشتار درست آن اهمیت دارد.

2. کاربرد در جملات: "بدرقه" اغلب به عنوان اسم استفاده می‌شود. به عنوان مثال:

   • "دوستانش او را با محبت بدرقه کردند."
   • "بدرقه‌ی این سفر خاطره‌انگیز خواهد بود."

3. توجه به سکون و تنوین: در برخی متون، ممکن است به طور نادر با سکون یا تنوین روبرو شوید، اما به‌طور کلی "بدرقه" به عنوان اسم خاص همراه با خود سکون ندارد.

4. استفاده در ادبیات و شعر: "بدرقه" به عنوان کلمه‌ای احساسی و عاطفی در اشعار و متون ادبی نیز به کار می‌رود. شاعر می‌تواند برای بیان رنج وداع و یا خوش‌آمدگویی به سفر از آن استفاده کند.

5. همخانواده‌ها: همخانواده‌های این کلمه شامل واژه‌های دیگری مانند "بدرقه‌کننده" می‌شوند که به شخصی اشاره دارد که فرد را بدرقه می‌کند.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "بدرقه" به درستی و به شکل مؤثر در جمله‌ها و متون مختلف استفاده کرد.

البته! در اینجا چند جمله که شامل کلمه "بدرقه" هستند آورده‌ام:

1. خانواده‌اش با اشک و دل‌سوزی او را به فرودگاه بدرقه کردند.
2. دوستانش برای سفرش به خارج از کشور یک جشن بدرقه برگزار کردند.
3. او در مراسم بدرقه‌ی دانش‌آموزان جدید، سخنرانی کوتاهی کرد.
4. بدرقه‌ی این گروه از ورزشکاران به مسابقات جهانی نشان از حمایت جامعه ورزشی دارد.
5. هر بار که به سفر می‌رود، یادگارهایی از دوستانش در هنگام بدرقه‌اش با خود می‌برد.

اگر به مثال‌های بیشتری یا توضیحاتی در مورد این کلمه نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!