کلمه "بزرگ‌منش" از دو جزء "بزرگ" و "منش" ساخته شده است. در فارسی، این کلمه به معنای شخصیت والا و بزرگواری است. در زیر به قواعد نگارشی و دستوری مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: این کلمه به صورت "بزرگ‌منش" نوشته می‌شود و بین دو جزء آن (-) وجود دارد. استفاده از این خط فاصله نشان‌دهنده ترکیب دو واژه است.

2. نقش کلمه در جمله: "بزرگ‌منش" می‌تواند به عنوان صفت به کار رود. مثلاً: "او انسانی بزرگ‌منش است."

3. تلفظ: در تلفظ این کلمه باید به تلفظ صحیح هر دو جزء دقت شود. "بزرگ" به معنای بزرگ یا عالی و "منش" به معنای شخصیت یا خصلت است.

4. ترکیب‌های دیگر: اگر بخواهید از این صفت در ترکیب‌های دیگر استفاده کنید، می‌توانید به شکل‌های مختلف جمله‌سازی کنید. مثلاً: "بزرگ‌منش بودن یکی از ویژگی‌های اوست."

5. نقطه‌گذاری: در جملاتی که "بزرگ‌منش" به کار می‌رود، مانند سایر جملات، باید از نقطه‌گذاری مناسب استفاده کنید. اگر این کلمه در انتهای جمله بیاید، از نقطه در پایان جمله استفاده کنید.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "بزرگ‌منش" به درستی استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بزرگ‌منش" در جملات مختلف آورده‌ام:

1. او با رفتار بزرگ‌منشانه‌اش همیشه در دل همه جا دارد.
2. بزرگ‌منش بودن به این معناست که دیگران را بر خود مقدم بداریم.
3. در حین بحث، او نشان داد که چقدر بزرگ‌منش است و به نظرات دیگران احترام گذاشت.
4. این تصمیم بزرگ‌منشانه او باعث شد که بسیاری از افراد در جامعه به او احترام بگذارند.
5. شخصیت بزرگ‌منش او باعث شد که دوستان زیادی پیدا کند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!