کلمه "آغارنده" به معنای کسی یا چیزی است که آغاز را به همراه دارد، و آن را می‌توان به عنوان یک صفت یا اسم به کار برد. در زیر چند نکته قواعدی و نگارشی درباره این کلمه و استفاده از آن ارائه می‌شود:

1. جنس و عدد: "آغارنده" اسم مفعول از فعل "آغاز" است و می‌تواند به صورت مفرد و جمع (آغارندگان) به کار رود. در حالات جمع، باید توجه کرد که همخوانی جنس و تعداد رعایت شود.

2. نحوهٔ استفاده: این کلمه معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که به عنوان صفت توصیفی استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "فلان کتاب آغارندهٔ فکر نو است."

3. علایم نگارشی: در متون فارسی، هنگام استفاده از "آغارنده" باید به علایم نگارشی زبان فارسی توجه کرد، از جمله استفاده صحیح از ویرگول و نقطه.

4. معانی و مفاهیم: می‌توان "آغارنده" را در زمینه‌های مختلف به کار برد؛ از جمله در ادبیات، فلسفه، و علم. لازم است که با توجه به زمینه، معانی دقیق آن مشخص شود.

5. هماهنگی با دیگر اجزاء جمله: هنگام استفاده از "آغارنده"، باید دقت کرد که با سایر اجزاء جمله از لحاظ زمان، خلق و خوی و سایر ویژگی‌ها هماهنگی داشته باشد.

در نهایت، "آغارنده" یک کلمهٔ زیبا و معنادار است که می‌تواند غنای زبان فارسی را بیشتر کند و در ادبیات و دیگر متون به کار رود.

1. صدای آغارنده موج‌ها به سواحل، حس آرامش و رهایی را به من منتقل می‌کند.
2. شعرهای او با واژه‌های آغارنده، دل هر شنونده‌ای را به پرواز در می‌آورد.
3. لبخند آغارنده کودکانه‌اش، روزم را روشن و پر از شادی کرد.