بلندآوازه

کلمه "بلندآوازه" یک کلمه ترکیبی در زبان فارسی است و به معنای "به شهرت رسیده" یا "مشهور" استفاده می‌شود. برای نوشتن و استفاده صحیح از این کلمه، می‌توان به چند نکته قواعدی و نگارشی اشاره کرد:

1. ترکیب: "بلندآوازه" از دو بخش "بلند" و "آوازه" تشکیل شده است. در این نوع ترکیبات، معمولاً بخش اول صفت و بخش دوم اسم است.

2. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه به‌عنوان صفت در جمله‌ای به کار برود، باید از آن به‌درستی استفاده کرد، مثل:

   • "او یک نویسنده بلندآوازه است."

3. تشکیل جمع: برای جمع بستن این کلمه، می‌توان از "های" جمع استفاده کرد:

   • "نویسندگان بلندآوازه‌های زیادی در تاریخ ادبیات داریم."

4. تلفظ: در نوشتار رسمی باید دقت شود که کلمات به‌درستی تلفظ شوند. این کلمه به‌صورت "belandāvāze" تلفظ می‌شود.

5. استفاده در متون رسمی: این کلمه برای توصیف افراد یا چیزهایی که شهرت و اعتبار دارند به کار می‌رود و در متون رسمی و ادبی کاربرد زیادی دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "بلندآوازه" به‌درستی در نگارش‌ها و گفتگوهای خود استفاده کنید.

1. آن نویسنده با آثارش به عنوان یک فرد بلندآوزه در ادبیات شناخته شده است.
2. نماهنگ جدید او به دلیل صدای منحصر به فردش، تبدیل به یک موفقیت بلندآوازه در دنیای موسیقی شد.
3. دانشگاه تهران به عنوان یک مرکز علمی بلندآوازه در خاورمیانه مشهور است.