آغازنده

در زبان فارسی، کلمه "آغازنده" به معنای شخص یا چیزی است که شروع‌کننده یا آغازگر یک عمل یا فرآیند باشد. در نوشتن و استفاده از این کلمه، توجه به چند نکته‌ی نگارشی و قواعد زبانی اهمیت دارد:

1. نحوه نوشته شدن: کلمه "آغازنده" به صورت وصله‌ای (با هم) نوشته می‌شود و نیاز به جدا کردن آن از دیگر واژه‌ها نیست.

2. تطابق در جنس و شمار: این کلمه می‌تواند به صورت مفرد و جمع استفاده شود. مثلاً "آغازنده‌ها" برای اشاره به چند آغازنده.

3. استفاده از فعل‌های مناسب: معمولاً این کلمه با فعل‌هایی مانند "هست"، "بود"، "می‌شود" و غیره به کار می‌رود. مثل: "او آغازنده‌ای خلاق بود".

4. توجه به سیاق: بسته به سیاق جمله، باید دقت کنید که استفاده از این کلمه مناسب بوده و به فهم جملات کمک کند.

5. استفاده در متون رسمی و غیررسمی: این کلمه می‌تواند در متون علمی، ادبی و حتی محاوره‌ای استفاده شود، ولی بهتر است در متون رسمی و علمی با دقت و به درستی به کار رود.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "آغازنده" به‌درستی و با تأثیرگذاری بیشتری استفاده کنید.

1. او به عنوان یک آغازنده در تیم پروژه، ایده‌های جدیدی را مطرح کرد که مسیر کار را تغییر داد.
2. آغازنده‌ی تغییرات مثبت در جامعه، افرادی هستند که با تلاش و همت خود، انگیزه بخش دیگران می‌شوند.
3. داستان آغازنده کتاب پر از چالش‌ها و سعی و کوشش‌هایی است که او برای رسیدن به هدفش انجام داده است.