کلمه "بهانه‌جویی" به معنای ایجاد عذر و بهانه برای توجیه عمل یا رفتار است و در فارسی به عنوان اسم به کار می‌رود. قواعد نگارشی و نوشتاری این کلمه به شرح زیر است:

1. خط‌فاصل: این کلمه از دو بخش "بهانه" و "جویی" تشکیل شده است. برای نشان دادن این دو جزء، در نوشتن آن باید از خط‌فاصل (کسره) استفاده کرد: "بهانه‌جویی".

2. حروف‌چینی: در نگارش این کلمه، باید توجه داشت که حروف به درستی و بدون خطا نوشته شوند. "ب" - "ه" - "ان" - "ه" - "ج" - "و" - "ی".

3. نوع کلمه: "بهانه‌جویی" یک اسم است و به عنوان نام‌گذاری یا توصیف رفتار به کار می‌رود.

4. نکات معنایی: استفاده از این کلمه در جملات باید با توجه به معنا و موقعیت مناسب باشد تا از سوء تفاهم جلوگیری شود.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "بهانه‌جویی" به‌درستی در نوشتارهای فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بهانه‌جویی" در جمله آورده شده است:

1. او همیشه بهانه‌جویی می‌کند و هیچ‌وقت مسئولیت اشتباهاتش را نمی‌پذیرد.
2. در جلسات، بهانه‌جویی‌های بعضی اعضا باعث می‌شود که تصمیم‌گیری‌ها به تأخیر بیفتد.
3. به جای بهانه‌جویی، بهتر است مشکلات را به‌طور مستقیم حل کنیم.
4. رفتار بهانه‌جویانه‌اش باعث سردرگمی تیم شد و هیچ‌کس نمی‌دانست چگونه به پیش برود.
5. او بهانه‌جویی می‌کرد که چرا نتوانسته وظایفش را به موقع انجام دهد، در حالی که وقت کافی داشت.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوالات دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!