بهیاری

کلمه "بهیاری" در زبان فارسی به معنای کمک رسانی و یاری در زمینه‌های مختلف، به ویژه در زمینه‌های اجتماعی و بهداشتی است. در مورد قواعد نگارشی و نوشتاری این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. ترکیب کلمه: "بهیاری" از دو بخش "به" و "یاری" تشکیل شده است. باید توجه داشت که این کلمه به عنوان یک کلمه واحد نوشته می‌شود و نیازی به فاصله بین اجزای آن نیست.

2. نگارش صحیح: این کلمه باید به این شکل نوشته شود: "بهیاری". نوشتن آن به صورت‌های دیگر مانند "به یاری" نادرست است.

3. مفاهیم مرتبط: بهیاری می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مانند بهیاری اجتماعی، بهیاری در زمینه بهداشت و درمان، و... استفاده شود. بنابراین، بسته به سیاق جمله، معنای آن می‌تواند تغییر کند.

4. نحوه‌ی استفاده: کلمه "بهیاری" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول یا نشان‌دهنده موضوع صحبت قرار گیرد.

5. استفاده از پسوندها: در زبان فارسی می‌توان به ریشه‌های این کلمه پسوندهایی اضافه کرد (به عنوان مثال "بهیاران" به معنای افراد بهیار) و این پسوندها را بدون تغییر قاعده نگارشی اضافه کرد.

به طور کلی، "بهیاری" جزو کلمات و اصطلاحات رایج در زبان فارسی است و رعایت قواعد نگارشی آن می‌تواند به فهم بهتر متن کمک کند.

البته! در زیر چند مثال برای کلمه "بهیاری" در جملات مختلف آورده‌ام:

1. بهیاری در زبان باستانی به معنای هوشیاری و آگاهی است.
2. او با بهیاری کامل در مورد مشکلات بهداشت و درمان جامعه صحبت کرد.
3. در کلاس فلسفه، بهیاری و شفافیت تفکرات از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
4. بهیاری در تصمیم‌گیری‌های مهم به افراد کمک می‌کند تا بهتر و منطقی‌تر عمل کنند.
5. بهیاری داشتن در مواجهه با چالش‌ها، کلید موفقیت در زندگی است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتر یا موضوع خاصی دارید، لطفاً بفرمایید!