بی‌آبرو

کلمه "بی‌آبرو" یکی از واژه‌های ترکیبی در زبان فارسی است که از دو بخش "بی" و "آبرو" تشکیل شده است. در این‌جا به قواعد نگارشی و کاربردهای این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتن با خط فاصله:

   • "بی‌آبرو" باید با خط فاصله نوشته شود، زیرا "بی" به عنوان یک پیشوند منفی به کار رفته و آن را به کلمه اصلی "آبرو" متصل می‌کند.

2. معنی:

   • "بی‌آبرو" به معنای شخصی است که آبرو یا اعتبار خود را از دست داده باشد. این کلمه معمولاً در زمینه‌هایی نظیر ننگ، شرمساری یا عدم اعتبار به کار می‌رود.

3. جنس واژه:

   • "بی‌آبرو" به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند پیش از اسم یا بعد از آن قرار گیرد. به عنوان مثال:
     • "او فردی بی‌آبرو است."
     • "این عمل او را بی‌آبرو کرد."

4. روش‌های دیگر بیان:

   • می‌توان از مترادف‌های این کلمه مانند "شرمنده" یا "بدنام" نیز در متن‌ها استفاده کرد، اما "بی‌آبرو" در بسیاری از مواقع به‌طرز خاصی بار معنایی منفی و سنگینی دارد.
5. نکات نگارشی:
   • از آنجا که "بی" یک پیشوند است، باید دقت شود که به هیچ عنوان آن را به صورت جداگانه و یا به اشتباه با "ای" یا دیگر پیشوندها ترکیب نکنید.

به طور کلی، "بی‌آبرو" یک کلمه متداول در زبان فارسی است که به‌خصوص در متون ادبی و گفت‌وگوهای غیررسمی رایج است.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بی‌آبرو" در جملات آورده‌ام:

1. رفتار او در جلسه باعث شد که همه او را بی‌آبرو بدانند.
2. صحبت‌هایش در مورد زندگی شخصی دیگران او را بی‌آبرو کرد.
3. اگر به این شایعات پاسخ ندهیم، ممکن است بی‌آبرو شویم.
4. او همیشه سعی می‌کند تا به خاطر اشتباهاتش بی‌آبرو نشود.
5. پوشش نامناسب او در مراسم رسمی باعث بی‌آبرویش شد.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید یا موضوع خاصی مدنظرتان است، بفرمایید!