بی‌اندام

کلمه "بی‌اندام" ترکیبی از "بی" و "اندام" است. در زبان فارسی، قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه به شرح زیر است:

1. نوشتن صحیح: "بی‌اندام" به صورت جدا و بدون فاصله نوشته نمی‌شود و باید به صورت متصل و با استفاده از حرف واو (ی) نوشته شود.

2. مفهوم: "بی‌اندام" به معنای فردی است که فاقد اندام یا شکل متعارف بدن است. این کلمه می‌تواند به صورت استعاری نیز به کار رود.

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود. مثلاً:

   • "او به دلیل تصادف، بی‌اندام شده است."
   • "این تصویر از یک بی‌اندام در نمایشگاه هنر است."

4. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "بی-اندام" است و در هنگام صحبت باید به وضوح ادا شود.

5. قواعد نحوی: "بی‌اندام" می‌تواند به عنوان صفت و یا اسم به کار رود و باید با اسم مورد نظر همخوانی داشته باشد.
   • به عنوان مثال: "او مردی بی‌اندام است." یا "داستان‌های بی‌اندام در ادبیات معاصر به فراوانی وجود دارد."

در کل، رعایت درست نگارش و استفاده از این کلمه می‌تواند به دقت و شفافیت بیشتر نوشته کمک کند.

1. او به دلیل سوانح تصادف بی‌اندام شده و نیاز به حمایت بیشتری دارد.
2. بی‌اندام بودن هرگز نباید مانع از پیگیری اهداف و آرزوهای یک فرد شود.
3. در فیلم‌های تخیلی، شخصیت‌های بی‌اندام معمولاً دارای قدرت‌های خاصی هستند که بر جذابیت داستان می‌افزاید.