بی‌پناه

کلمه "بی‌پناه" از ترکیب پیشوند "بی" و کلمه "پناه" تشکیل شده است. در اینجا به برخی قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: در نوشتن "بی‌پناه"، فاصله بین "بی" و "پناه" باید با خط تیره (ــ) نشان داده شود. این نشان‌دهنده وابستگی نزدیک این دو جز به یکدیگر است.

2. زبان معیار: "بی‌پناه" یک واژه‌ی زبان معیار فارسی است و به معنای "کسی که پناهی نداشته باشد" یا "بی‌پناه" است. این کلمه معمولاً در متن‌ها و گفتارهای رسمی و غیررسمی استفاده می‌شود.

3. فرهنگ عامیانه: واژه "بی‌پناه" ضمن اینکه در ادبیات فارسی کاربرد دارد، در زبان محاوره‌ای نیز به کار می‌رود و به منظور توصیف وضعیتی است که شخص یا موجودی بدون حمایت و کمک است.

4. نکات مربوط به صرف و نحو: "بی‌پناه" به عنوان یک صفت می‌تواند به راحتی با اسم‌ها ترکیب شود. برای مثال، "کودک بی‌پناه" یا "مرد بی‌پناه".

5. استفاده در متن های ادبی: این کلمه در شعرها و نثرهای ادبی به طور گسترده‌ای به کار می‌رود و می‌تواند احساسات عمیق انسانی را منتقل کند.

به طور کلی، "بی‌پناه" یک واژه‌ی قدرتمند و معنادار در زبان فارسی است که در موقعیت‌های مختلف از آن استفاده می‌شود.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بی‌پناه" در جمله آورده شده است:

1. در یک شب طوفانی، سگ‌ها به خانه نزد ما آمدند و ما بی‌پناهی آنها را حس کردیم.
2. بسیاری از کودکان در جنگ‌های اخیر بی‌پناه و نیازمند کمک‌های فوری هستند.
3. او احساس می‌کرد که در دنیای شلوغ و پرهیاهو، بی‌پناه است و هیچ کس به او توجهی نمی‌کند.
4. فیلم درباره یک زن بی‌پناه بود که در جستجوی حمایت خانواده‌اش به شهرهای مختلف سفر می‌کند.
5. داستان درباره یک مرد بی‌پناه بود که در خیابان‌های سرد و تاریک شب تنها مانده بود.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید یا به موضوع خاصی نیاز دارید، لطفاً بفرمایید!