کلمه "بی‌حضور" از دو بخش "بی" و "حضور" تشکیل شده است. در فارسی، خاصیت "بی" به معنی "بدون" است و به عنوان یک پیشوند به کار می‌رود. در اینجا نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. نویسش صحیح: کلمه "بی‌حضور" به شکل صحیح با رسم‌الخط این‌چنینی نوشته می‌شود. توجه داشته باشید که "بی" و "حضور" باید به هم متصل شوند و بین آنها فاصله‌ای نباشد.

2. تنوع معنا: "بی‌حضور" به معنای "بدون حضور" یا "غیرحضوری" به کار می‌رود. این واژه معمولاً در متون اداری، آموزشی یا فلسفی به کار می‌رود و نشان‌دهنده عدم حضور شخصی یا گروهی در یک موقعیت مشخص است.

3. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند در جملات به صورت‌های مختلفی استفاده شود. برای مثال:

   • "این جلسه بی‌حضور مدیر برگزار شد."
   • "آزمون بی‌حضور دانش‌آموزان برگزار می‌شود."

4. نکات نگارشی: در نگارش متون رسمی، بهتر است از زبان ساده و مستقیم استفاده کنید. همچنین، مطمئن شوید که جمله‌های مربوط به "بی‌حضور" به وضوح مفهوم را منتقل کند.

5. توجه به صرف و نحو: در جملات، "بی‌حضور" معمولاً به عنوان صفت یا قید به کار می‌رود و باید با دیگر عناصر جمله همخوانی داشته باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "بی‌حضور" به شکل مؤثر و صحیح در متون خود استفاده کنید.

1. بی‌حضور او، مجلس به شکل عجیب و غریبی از شادابی افتاد.
2. به علت بی‌حضور مهمانان، جشن رنگ و بوی کمتری داشت.
3. بی‌حضور مدیر، تیم مجبور شد تصمیمات مهمی را به تنهایی اتخاذ کند.