بی‌حوصله

کلمه «بی‌حوصله» یک عبارت مرکب در زبان فارسی است که به معنی نداشتن حوصله یا بی‌تابی به کار می‌رود. در نوشتار فارسی، برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش آن، به چند نکته زیر توجه کنید:

1. نوشتن با خط تیره: "بی" به عنوان یک پیشوند منفی است و به "حوصله" متصل می‌شود. بنابر این، باید آن را به صورت «بی‌حوصله» بنویسید.

2. جدا و با خط تیره نوشته نمی‌شود: شکل صحیح «بی‌حوصله» است و نباید به صورت «بی حوصله» یا «بی# حوصله» نوشته شود.

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود، مثلاً:

   • امروز خیلی بی‌حوصله‌ام.
   • او به خاطر کارهای زیادش بی‌حوصله شده است.

4. تلفظ: تلفظ این کلمه به شکلی است که باید "بی" و "حوصله" به صورت طبیعی و سریع تلفظ شوند، بدون وقف ناگهانی.

5. رعایت علائم نگارشی: مانند سایر کلمات، لازم است که این کلمه در جملات با رعایت قواعد نگارشی و علائم مربوطه به کار رود. به عنوان مثال:
   • او به دوستانش گفت: «امروز خیلی بی‌حوصله‌ام.»

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه «بی‌حوصله» در نوشته‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بی‌حوصله" در جملات مختلف آورده‌ام:

1. او به خاطر طولانی شدن جلسه، بی‌حوصله شده و در حین صحبت کردن دیگران حواسش پرت بود.
2. امروز صبح خیلی بی‌حوصله بودم و نتوانستم تمرکز کنم.
3. وقتی بچه‌ها شروع به شلوغ کردن کردند، او به سرعت بی‌حوصله شد و از آنها خواست ساکت شوند.
4. بعد از اینکه چند بار کتاب را مطالعه کردم و نتیجه نگرفتم، به شدت بی‌حوصله شدم.
5. در صف طولانی بانک، همه مشتریان بی‌حوصله به نظر می‌رسیدند و بعضی از آنها شروع به نارضایتی کردند.

اگر به جملات بیشتری نیاز دارید یا موضوع خاصی مدنظرتان است، لطفاً بفرمایید!