بی‌خواب

کلمه «بی‌خواب» در زبان فارسی به معنای عدم خواب یا بی‌خوابی است و در ساختار کلمات فارسی از یک پیشوند (بی) و یک واژه (خواب) تشکیل شده است. در نگارش این کلمه، رعایت چند نکته مهم است:

1. فواصل و فاصله‌گذاری: کلمه «بی‌خواب» با یک خط تیره (ـ) نوشته می‌شود تا نشان‌دهنده‌ی اتصال پیشوند به واژه‌ی اصلی باشد. بنابراین، نوشتن آن به‌صورت «بی‌خواب» صحیح است و نباید به‌طور جداگانه نوشته شود (مانند «بی خواب»).

2. تلفظ: در تلفظ این کلمه، به صورت یک واژه‌ی واحد خوانده می‌شود و پیشوند «بی» به خوبی با واژه‌ی «خواب» تلفیق می‌شود.

3. قواعد صرفی و نحوی: «بی‌خواب» در جمله می‌تواند به عنوان یک صفت یا اسم استفاده شود. به عنوان مثال:

   • او فردی بی‌خواب است. (صفت)
   • در شب‌های بی‌خواب، به مطالعه می‌پرداخت. (اسم)
4. نکات نگارشی: در متون رسمی و ادبی، توصیه می‌شود از این کلمه با دقت و با رعایت نگارش درست استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «بی‌خواب» به‌طور صحیح و مناسب در جملات و متون خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بی‌خواب" در جمله آورده شده است:

1. او به خاطر مشغله‌های کاری، شب‌های زیادی بی‌خواب می‌ماند.
2. بی‌خوابی طولانی مدت می‌تواند به مشکلاتی در سلامت روان منجر شود.
3. بعد از آنکه فیلم ترسناک را تماشا کرد، شب بی‌خواب شد و نتوانست بخوابد.
4. بیماران با درد مزمن معمولاً دچار بی‌خوابی می‌شوند.
5. او با بی‌خوابی‌های مداوم خود به پزشک مراجعه کرد تا راه حلی پیدا کند.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!