بیدادگری

کلمه "بیدادگری" از دو بخش "بیداد" و "گری" تشکیل شده است. در زیر به توضیحات قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. تحلیل واژه:

   • بیداد: به معنای ظلم و ستم است.
   • گری: پسوندی است که به واژه‌ای چسبیده می‌شود تا حالت یا فعالیتی را نشان دهد. در اینجا به معنای "کردن" یا "عمل کردن" در زمینه بیداد است.

2. نحو:

   • کلمه "بیدادگری" به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌توان آن را به عنوان فاعل یا مفعول در جمله استفاده کرد. مثلاً:
     • بیدادگری در جامعه‌ای که عدالت برقرار است جایی ندارد.
     • ما باید با بیدادگری مقابله کنیم.

3. نکات نگارشی:

   • "بیدادگری" به صورت یک کلمه نوشته می‌شود و نیازی به جدا کردن آن نیست.
   • به عنوان اسم، می‌توان آن را با حرف تعریف "ال" نیز همراه کرد: "الـ بیدادگری".
4. استفاده‌های هنری و ادبی:
   • این واژه معمولاً در متون ادبی، شعرها و مقالات اجتماعی برای نقد ستم و ظلم استفاده می‌شود.

با توجه به موارد ذکر شده، می‌توان گفت که "بیدادگری" در زبان فارسی به خوبی بیانگر مفهوم ظلم و ستم است و در ساختار جملات به راحتی قابل استفاده می‌باشد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "بیدادگری" در جملات آورده شده است:

1. بیدادگری ظلم و فساد در جامعه باعث ابراز نارضایتی مردم شده بود.
2. او در شعر خود به بیدادگری حاکمان زمانه‌اش انتقاد کرد.
3. تاریخ پر از مثال‌هایی از بیدادگری است که جوامع را به شورش وا داشته است.
4. هیچ کس نمی‌تواند بیدادگری را در حق انسان‌ها تحمل کند و باید برای عدالت تلاش کرد.
5. نگارخانه‌ای به نمایش آثار هنرمندانی اختصاص داده شده بود که در آثارشان به بیدادگری و ستم جامعه پرداخته بودند.

اگر مثال‌های بیشتری می‌خواهید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!