بیداردل

کلمه "بیداردل" از دو بخش تشکیل شده است: "بیدار" و "دل". این کلمه به معنای کسی است که دل بیداری دارد یا شخصی که آگاه و هوشیار است. در نگارش و استفاده از این کلمه، توجه به چند نکته‌ی نگارشی و قواعد فارسی ضروری است:

1. نویسه‌ها و اعراب: در نگارش، این کلمه باید با دقت و با رعایت اعراب‌گذاری صحیح نوشته شود. اعراب‌گذاری به فهم بهتر جمله کمک می‌کند.

2. قواعد صرفی: "بیداردل" به عنوان یک اسم مرکب در نظر گرفته می‌شود. در جملات، می‌توان از آن به عنوان فاعل یا مفعول استفاده کرد. مثلاً: "او بیداردل است."

3. نکات معنایی: کلمه "بیداردل" در آثار ادبی و شعرهای فارسی مورد استفاده قرار می‌گیرد و معمولاً بار معنایی مثبت و شاعرانه‌ای دارد. در استفاده از این کلمه، توجه به بستر معنایی آن اهمیت دارد.

4. تطابق با فعل: در جملات، فعل باید با فاعل (که ممکن است "بیداردل" باشد) تطابق داشته باشد. مثلاً: "بیداردل‌ها آگاهند" یا "بیداردل، راه را می‌بیند."

5. استفاده در شعر و نثر: "بیداردل" ممکن است در شعرها و نثرهای ادبی به شکل خاصی مورد استفاده قرار گیرد. در ادبیات، می‌تواند به توصیف شخصیت‌ها یا احساسات عمیق اشاره کند.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "بیداردل" به شکل صحیح و مؤثری در متن‌های فارسی بهره برد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "بیداردل" در جملات آورده شده است:

1. او با بیداردلی تمام مشکلات را بررسی کرد و راه‌حل‌هایی مناسب ارائه داد.
2. در شب‌های تاریک، بیداردل بودن هر فرد می‌تواند به نجات جان دیگری کمک کند.
3. بیداردل بودن او در مواجهه با چالش‌ها، راهگشای تیمش بود.
4. معلم با بیداردلی به سوالات دانش‌آموزان پاسخ داد و آن‌ها را ترغیب به تفکر بیشتر کرد.
5. او به خاطر بیداردل بودنش همیشه در جمع دوستانش مورد احترام بود.

امیدوارم که این جملات به شما کمک کرده باشد!