بی‌درمان

کلمه "بی‌درمان" یک ترکیب صفتی در زبان فارسی است که به معنای "بدون درمان" یا "غیرقابل درمان" به کار می‌رود. در نگارش این کلمه، رعایت چند نکته مهم است:

1. فصل‌نامه: این کلمه از دو جز تشکیل شده است: "بی" و "درمان". "بی" یک پیشوند است که به معنی عدم یا نداشتن چیزهاست. و "درمان" هسته کلمه است.

2. نوشتار: در نوشتار این کلمه، حتماً باید میان "بی" و "درمان" یک خط فاصله (ـ) وجود داشته باشد: "بی‌درمان".

3. نقش کلمه: "بی‌درمان" می‌تواند به عنوان صفت در جملات مختلف استفاده شود. مثلاً: "این بیماری بی‌درمان است."

4. استفاده از واژه‌ها: در جمله‌هایی که "بی‌درمان" به کار می‌رود، باید دقت شود تا با دیگر واژه‌ها تناسب جمله حفظ شود.

5. زبان رسمی و غیررسمی: این کلمه بیشتر در زبان رسمی و متون علمی یا پزشکی رایج است. در زبان محاوره هم می‌توان آن را استفاده کرد، اما ممکن است شکل‌های غیررسمی‌تری نیز برای بیان همین مفهوم وجود داشته باشد.

به طور کلی، "بی‌درمان" یک واژه رسمی و دقیق در فارسی است که باید به درستی نوشته و استفاده شود.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بی‌درمان" در جمله آورده‌ام:

1. بیماری او به حدی پیشرفته بود که پزشکان اعلام کردند این بیماری بی‌درمان است.
2. برخی از بیماری‌های روانی ممکن است بی‌درمان باشند و نیاز به مدیریت طولانی‌مدت داشته باشند.
3. او از دردهای مزمن رنج می‌برد و احساس می‌کرد که وضعیتش بی‌درمان شده است.
4. تماشای زندگی افرادی که به بیماری‌هایی بی‌درمان مبتلا شده‌اند برای او بسیار دردناک بود.
5. در این کتاب، نویسنده به بررسی بیماری‌های بی‌درمان و چالش‌های مرتبط با آن‌ها می‌پردازد.

امیدوارم این جملات مفید واقع شده باشند!