کلمه "بی‌عار" به معنای بی حیا یا بی‌شرم است و از دو جزء "بی" و "عار" تشکیل شده است. در نوشتار و استفاده از این کلمه، چند نکته نگارشی و دستوری وجود دارد:

1. نحوه نوشته: این کلمه با خط فاصله (حرف اصلی "بی" و "عار") نوشته می‌شود: "بی‌عار".

2. معنا: "بی‌عار" به فردی اطلاق می‌شود که در رفتار خود حیا و شرم ندارد و از اصول اخلاقی دور است.

3. قید و صفت: این واژه می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف افراد یا رفتارها استفاده شود.

4. فعل‌های مرتبط: می‌توان از فعل‌های مختلفی به‌همراه این صفت استفاده کرد، مانند: "او بی‌عار رفتار می‌کند" یا "بی‌عار بودن او موجب ناراحتی دیگران شده است".

5. استفاده در محاوره و نوشتار: بهتر است در محاوره‌های غیررسمی یا زمان‌های خاص، به دلیل بار معنایی منفی، به کار برده شود. در متن‌های علمی یا رسمی، استفاده از این کلمه ممکن است نامناسب باشد.

در نهایت، مانند دیگر کلمات، در نوشتار باید به بافت و زمینه استفاده از چنین واژه‌هایی توجه شود.

البته، در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "بیعار" در جملات آورده‌ام:

1. بعضی از افراد بیعار هستند و هیچ اهمیتی به وضعیت دیگران نمی‌دهند.
2. در محل کار، بیعار بودن به هیچ‌وجه قابل قبول نیست و باید برای انجام وظایف خود مسئولیت‌پذیر باشیم.
3. او به خاطر بیعار بودنش نتوانست پروژه را به موقع به پایان برساند.
4. بیعار بودن در زندگی شخصی می‌تواند به مشکلات جدی منجر شود، زیرا هیچ تلاشی برای بهبود شرایط انجام نمی‌شود.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!