کلمه "بی‌عرضه" یک واژه‌ی مرکب در زبان فارسی است که به معنای ناتوان، ناپخته، یا فاقد توانایی به کار می‌رود. در نگارش این کلمه و استفاده از آن، نکات زیر را باید مد نظر قرار داد:

1. نوشتن جدا یا پیوسته: "بی‌عرضه" به طور صحیح باید نوشته شود و "بی" و "عرضه" بصورت پیوسته و با خط تیره به یکدیگر متصل می‌شوند.

2. نقطه گذاری: در متن، اگر این کلمه در وسط جمله بیاید، نیازی به علامت خاصی ندارد و باید به خوبی با دیگر اجزای جمله هماهنگ باشد.

3. توجه به زمینه‌ی استفاده: این واژه بار معنایی منفی دارد و معمولاً به عنوان صفت برای توصیف افرادی به کار می‌رود که فاقد کارایی یا توانایی هستند. لذا باید در انتخاب متن و کاربرد آن دقت لازم را داشته باشید.

4. فارسی معیار: در نوشتار رسمی و ادبی، استفاده از شیوایی و قواعد نگارشی صحیح الزامی است. به کار بردن واژه‌های مناسب و مرتبط از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

5. مثال در جمله: "او در کارهای گروهی بی‌عرضه است و نمی‌تواند به خوبی با دیگران همکاری کند."

با رعایت این نکات می‌توان به طور صحیح از کلمه "بی‌عرضه" در نوشته‌ها استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "بی‌عرضه" در جمله‌ها آورده‌ام:

1. او همیشه در کارهایش بی‌عرضه عمل می‌کند و هیچ نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود.

2. به نظر می‌رسد که این تیم در مسابقات اخیر بی‌عرضه بوده و نتوانسته انتظارات را برآورده کند.

3. مدیر جدید به دلیل تصمیمات بی‌عرضه‌اش، باعث کاهش فروش شرکت شد.

4. شاید بهتر باشد که به جای انتقاد از دیگران، به خودمان فکر کنیم که آیا بی‌عرضه عمل کرده‌ایم یا خیر.

5. دوستش همیشه به او می‌گفت که نباید به نظرات بی‌عرضه دیگران اهمیت دهد و باید به تلاش ادامه دهد.

اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!