بی‌علاقه

کلمه «بی‌علاقه» ترکیبی از پیشوند «بی» و کلمه «علاقه» است. برای نوشتن این کلمه و استفاده درست از آن، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. جداسازی پیشوند: کلمۀ «بی» به عنوان پیشوند منفی باید جدا نوشته شود و به کلمه‌ای که به آن می‌چسبد، وصل نشود. بنابراین شکل صحیح «بی‌علاقه» است و نه «بیا علاقه» یا دیگر شکل‌ها.

2. نوشتن صحیح: در نوشتن کلمه «بی‌علاقه»، طبق قواعد نگارشی زبان فارسی، فاصله‌گذاری و استفاده از خط تیره بین «بی» و «علاقه» الزامی است. لذا نوشتار صحیح آن «بی‌علاقه» است.

3. معنی و کاربرد: این کلمه به معنای نداشتن علاقه به چیزی یا کسی است و در متن‌های مختلف می‌توان از آن استفاده کرد. مثلاً: «او بی‌علاقه به درس خواندن است.»

4. صرف و نحو: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند با اسم‌هایی که بعد از خود می‌آیند توصیفی باشد. به عنوان مثال: «او بی‌علاقه به این موضوع صحبت کرد.»

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه «بی‌علاقه» در نوشتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بی‌علاقه" در جملات مختلف آورده شده است:

1. او به درس‌هایش بی‌علاقه شده و دیگر برای مطالعه وقت نمی‌گذارد.
2. پیرمرد در جمع دوستانش بی‌علاقه و بی‌حال به نظر می‌رسید.
3. وقتی که کار جدید را آغاز کرد، به سرعت متوجه شد که نسبت به آن بی‌علاقه است.
4. بازیکنان تیم در طول بازی بی‌علاقه بودند و نتوانستند عملکرد خوبی داشته باشند.
5. فیلمی که دیروز تماشا کردیم، او را بی‌علاقه کرد و احساس خواب‌آلودگی به او دست داد.

اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!